سه شنبه, ۲۹ تیر ۱۳۹۵، ۰۷:۳۶ ب.ظ
حدیث وصل
ای خون اصیلت به شتک ها ز غدیران
افشانده شرف ها به بلندای دلیران
جاری شده از کرب و بلا آمده ...وآنگاه
آمیخته با خون سیاووش در ایران
ای جوهر سرداری سرهای بریده
وی اصـل نمیـرندگی نسل نمیـران
خرگاه تو می سوخت در اندیشه ی تاریخ
هر گاه که آتش زده شد بیشه ی شیران
آن شب چه شبی بود که دیدند خلایق
نظـم تـو پـراکنـده و اردوی تـو ویــران
وان روز که با بیرقی از یک تن بی سر
تا شام شدی قافله سالار اسیران
تا باغ شقایق بشوند و بشکوفند
باید که ز خون تو بنوشند کویران
۲۹ تیر ۹۵ ، ۱۹:۳۶
۰
۰
حدیث وصل