محشور می‌شویم‌ قیامت‌ چو با حسین‌

جای‌ سلام‌ جمله‌ بگوئیم‌ "یا حسین‌"...

تاریخ‌ زنده‌ از جریان‌ محرّم‌ است

سرچشمۀ‌ بقاست،‌ ز خون‌ خدا حسین‌...

در قلب‌ سنگ‌ زمزمه‌ تاثیر می‌کند

کرده‌ جماد را، به‌ غمش‌ مبتلا حسین‌...

حتی‌ درخت‌ مویه‌ کند در عزای‌ او

بیچاره‌ کرده‌ اُستُنِ‌ حنّانه‌ را حسین‌...

امواج‌ بحر و غرّش‌ رعد و نوای‌ نی

اکسیر عشق‌ و جاذبۀ‌ کهربا، حسین‌...

لطف‌ سحر، نشاط‌ محبت‌، صفای‌ دل

بوی‌ بهشت‌ و عطر نسیم‌ صبا، حسین‌

عالم‌ فدای‌ بانوی‌ مظلومه‌ای‌ که‌ گفت:

"آیم‌ به‌ خیمه‌ها، چو بگوئید یا حسین"...‌

خنجر، سنان‌، سه‌ شعبه‌ و شمشیر و نیزه‌ها

با اذن‌ وی‌ مقاتله‌ کردند با حسین‌...

هر جا زنید خیمه‌ همانجاست‌ کربلا

واللّهِ‌ نیست،‌ گم‌ شده‌ در کربلا حسین‌...

مهدی‌ گرفت‌، دامن‌ مقتل‌، به‌ روضه‌ گفت:

"گِریم‌ برای‌ داغ‌ تو صبح‌ و مسا، حسین"...‌

این‌ مملکت‌ برای‌ حسین‌ است‌ و زینبش

ای‌ عالمی‌ به‌ محضر عشقت‌ فدا، حسین ...

این‌ مملکت‌ سفینۀ سالار زینب‌ است

ایران‌ چو کشتی‌ است‌ و در آن‌ ناخدا حسین‌... ‌‌

حاج محمود ژولیده‌